Decyzje

To krótki, niefanfikowy wiersz. Napisałam go jakiś czas temu i zastanawiałam się, czy go tu wrzucić. Mam nadzieję, że przynajmniej niektórym z Was się spodoba.

Decyzje

Stoisz.

Twoje aroganckie ciało oblewa strumień światła;

wschodzącego słońca, które przedziera się niechciane przez

nieszczelnie zasłonięte okno. Jesteś mój, ustaliliśmy to

wczoraj. Wczoraj krzyczałeś. Pierwszy raz ktoś krzyczał

tak pięknie dla mnie. Twój uśmiech jest niepewny. Boisz się

mnie. Nie powinno mnie tu być, wiemy to. Łóżko wciąż pachnie

twoją ekscytacją. Moją zresztą też. Próbujesz zajrzeć wewnątrz

mojej duszy, nie wiedząc, co tam zastaniesz. Byłeś taki uległy, taki

słaby. Widzę, jak teraz starasz się walczyć. Z pragnieniem, które potrafi

spalić do cna, zostawiając tylko popiół. Zastanawiam się, gdzie byłeś

całe moje życie. Pustka, która ogarnia mnie na myśl o tym, że spałeś

obok niej. Pochylasz się lekko, twoje oczy płoną, dłonie błądzą po

moich udach, wargi muskają szyję. Jesteś taki nieostrożny, taki

zachłanny. Spieszysz się, najwyraźniej obawiając, że się nie zgodzę.

Obiecałem sobie, że też będę krzyczał dla ciebie. Nie zawodzisz mnie.

Krzyczę.